tekst i ilustracje: Francesca Sanna
przekład: Agata Napiórska
Wydawnictwo kultura gniewu, 2016
seria: krótkie gatki
Książka, którą napisała i pięknie zilustrowała Francesca Sanna to „kolaż historii”, które usłyszała z ust imigrantów i uchodźców. Ich opowieści o podróżach odbytych w poszukiwaniu schronienia sprawiły, że studentka Akademii Sztuk Pięknych w Lucernie postanowiła stworzyć opowieść o ludziach, którzy mieli dość siły, by wyruszyć na poszukiwania lepszego życia.
Spokojne życie bohaterów tej historii odmienia wojna, która pewnego dnia zabiera tatę. Wtedy mama wraz z dziećmi decyduje się na ucieczkę do innego, odległego kraju. Pojadą do dalekiego, lecz bezpiecznego miejsca. Cała rodzina, pełna nadziei na lepszą przyszłość wyrusza z domu…
„Pojedziemy tam i już nie będziemy musieli się bać” – obiecuje mama.
Tekst tej książki to opowieść dziecka, które musiało zostawić wszystko
co zna, swoich bliskich, ukochany dom i rzeczy, by wraz z rodziną
wyruszyć w nieznane. Mama obiecuje przygodę, która miała mieć szczęśliwy
finał.
Czeka ich długa podróż różnymi środkami lokomocji. Wyjeżdżają w nocy,
nielegalnie przekraczają granice państw, których strzegą strażnicy.
Strach, zmęczenie. Przerażające odgłosy lasu.. Tylko bliskość mamy
zapewnia spokojny sen… A potem dalsza podróż i morze, które trzeba przebyć by dotrzeć do celu.
Piękne, chwilami baśniowe ilustracje przedstawiają wspomnienie podróży oczami dziecka..
Na początkowych widzimy czarną wodę, która wdziera się na ląd, gdzie beztrosko bawi się na plaży rodzina.. Czarne strony podkreślają chaos wojny i pustkę po utracie ojca...Wielkie czarne dłonie chcą zrobić krzywdę całej rodzinie. Mama - bohaterka, decyduje się na ucieczkę wraz z dziećmi. Postacie strażników strzegących granic są wielkie i przerażające. Dzieci wtulone w mamę czują się dobrze i bezpiecznie. Gdy zasypiają z oczu mamy płyną łzy. Mama uśmiecha się i niczego się nie boi tylko w dzień.. Gdy dzieci zasypiają, może pozwolić sobie na chwile słabości...
To podróż w poszukiwaniu spokojnego życia. To podróż, której celem jest bezpieczny dom….
Książka nie ma zakończenia. Jest nim tylko nadzieja dziecka. Nadzieja na "dom, w którym będziemy bezpieczni i w którym zaczniemy wszystko od nowa".
Uchodźcy, imigranci.... Przybywają do Europy w różnych celach.... Dzięki tej ilustrowanej opowieści mamy okazję wraz z dziećmi uświadomić sobie po raz kolejny, że wśród nich są także ludzie, którzy po prostu szukają bezpiecznego życia...
Ważna i piękna książka. Do wspólnego, rodzinnego czytania i do rozmów o tym jak zmienia się nasz świat...
Na początkowych widzimy czarną wodę, która wdziera się na ląd, gdzie beztrosko bawi się na plaży rodzina.. Czarne strony podkreślają chaos wojny i pustkę po utracie ojca...Wielkie czarne dłonie chcą zrobić krzywdę całej rodzinie. Mama - bohaterka, decyduje się na ucieczkę wraz z dziećmi. Postacie strażników strzegących granic są wielkie i przerażające. Dzieci wtulone w mamę czują się dobrze i bezpiecznie. Gdy zasypiają z oczu mamy płyną łzy. Mama uśmiecha się i niczego się nie boi tylko w dzień.. Gdy dzieci zasypiają, może pozwolić sobie na chwile słabości...
To podróż w poszukiwaniu spokojnego życia. To podróż, której celem jest bezpieczny dom….
Książka nie ma zakończenia. Jest nim tylko nadzieja dziecka. Nadzieja na "dom, w którym będziemy bezpieczni i w którym zaczniemy wszystko od nowa".
Uchodźcy, imigranci.... Przybywają do Europy w różnych celach.... Dzięki tej ilustrowanej opowieści mamy okazję wraz z dziećmi uświadomić sobie po raz kolejny, że wśród nich są także ludzie, którzy po prostu szukają bezpiecznego życia...
Ważna i piękna książka. Do wspólnego, rodzinnego czytania i do rozmów o tym jak zmienia się nasz świat...
Komentarze
Prześlij komentarz